Çok çok eski zamanlarda, dünyanın bir yöresinde tembel mi tembel, uyuşuk mu uyuşuk bir çocuk varmış. Babası ölmüş de bir göz odalı evde anasıyla birlikte yaşarmış bu çocuk. Gün boyu uyur, uyandığında ne bulursa yer içer, sonra yeniden uyurmuş miskin miskin. Bu yüzden adı “Tembel Oğlan”a çıkmış. Tembel Oğlan uyuyup büyüyedursun, anası yaşlanmı ş, kocamış. Sonra da üzüntü ve yorgunluktan yataklara düşmüş. Gelin görün ki bizim Tembel Oğlan eline bir tas su alıp hasta anasına vermemiş. Bir sabah söylenmiş oğluna ana: — A benim miskin oğlum, canına küskün oğlum. Anan dayanamaz gayrı bu yokluğa, yoksulluğa.